چكيده
در بخش نخست اين مقاله كه با اقتباس از كتاب «راهنماي زمان جشن‌هاي ملي ايران»[۱] و مطابقت با نظر استادان ايران‌شناس[۲] و تقويم گوگل براي جشن‌هاي ايراني[۳] نوشته شده به ويژگي‌هاي عمومي جشن‌هاي ايراني اشاره مي‌شود.
در بخش دوم، نام و زمان جشن‌ها و گردهمايي‌ها بر اساس گاهشماري ملي ايران آورده مي‌شود. نگاهي گذرا به اين بخش نشان مي‌دهد كه شمار جشن‌هاي ايراني بسيار بيشتر از تعداد متداولِ شناخته شده فعلي آن است. كوشش شده تا در اين بخش به بيشتر جشن‌هاي شناخته شده و يا فراموش‌شده‌اي كه در متون و منابع ايراني به آنها اشاره رفته و همچنين پاره‌اي جشن‌هاي قومي يا محلي پرداخته شود.
براي برگزاري جشن‌هاي قومي در بسياري از نواحي از تقويم‌هاي محلي و بومي استفاده مي‌شود. به اين روش تا جايي كه منحصراً ميان اقوام و اقليت‌ها تداول داشته باشد، ايرادي وارد نيست، اما استفاده از تقويم‌هاي محلي و قومي براي برگزاري جشن‌ها در سطح ملي به نظر استادان ايران‌شناس نادرست است.[۲] و آنان تأكيد دارند كه زمان درست جشن‌هاي ملي مي‌بايد بر اساس گاهشماري ملي باشد (بنگريد به تقويم گوگل براي جشن‌هاي ايراني[۳]). مؤبد كورش نيكنام نيز برگزاري جشن‌ها با استفاده از گاهشماري‌هاي سنتي با ماه‌هاي ۳۰ روزه را بي‌توجهي به دانش نجوم و دستاوردهاي خيام و موجب ناهماهنگي در جشن‌ها دانسته و لزوم توجه به گاهشماري ملي و رسمي با ماه‌هاي ۳۱ روزه را يادآور شده است
برچسب: ،